Inne publikacje

„Łąkarstwo na polskich uczelniach. Dzieje jednostek. Działalność naukowo-badawcza i dydaktyczna” – pod redakcją S. Kozłowskiego i P. Golińskiego, PTŁ, Poznań, 2003. Katedry łąkarstwa nie posiadały monograficznych opracowań w odniesieniu do swoich dziejów i prowadzonej działalności. W przeszłości bardziej odległej nie było miejsca na historię. Nie było także możliwości swobodnego publikowania tego typu monografii. Współczesna rzeczywistość, znaczona pogonią za efektywnością badań i szybkim publikowaniem ich wyników, zdobywaniem środków finansowych, a także realizowaniem w szerokim ujęciu zajęć dydaktycznych, również nie zachęca do tego typu opracowań.

Polskie Towarzystwo Łąkarskie pragnie zatrzymać szybko zmieniające się „kadry tego filmu” i przybliżyć współczesnym i przyszłym pokoleniom zainteresowanym łąkarstwem jako dyscypliną naukową, dzieje jednostek, które ją współtworzyły w przeszłości i ukształtowały aktualne jej oblicze. Niniejsze opracowanie stanowi wyraz pamięci o tych, co oddali swoje życie łąkarstwu i odeszli w krainę „łąk asfodelowych”. Monografia posiada charakter opracowania informacyjnego, podającego fakty, zdarzenia, rezultaty.

„Łąkarstwo na polskich uczelniach” to przede wszystkim świadectwo trudu i zmagań w procesie należytego wykorzystania tego naturalnego bogactwa, jakim są łąki i inne użytki zielone w aspekcie paszowym, ekologicznym i krajobrazowym, w dziele ich zachowania dla przyszłych pokoleń.
Niniejsze opracowanie dotyczy współcześnie działających jednostek na uczelniach państwowych.

• Dzieje jednostki. Ta część opracowania obejmuje genezę utworzenia jednostek oraz kształtowania się składu osobowego w sferze kierownictwa i grupy pracowników.

• Aktualny skład osobowy. Odnosi się on do nauczycieli akademickich i pracowników z grupy nie nauczycieli, będących w stosunku pracy w uczelni na dzień 1 stycznia 2003 roku. W tym podrozdziale umieszczono również nauczycieli akademickich będących na emeryturze. Uznano także za słuszne zamieścić doktorantów – słuchaczy studiów doktoranckich (dziennych lub zaocznych), gdyż są oni szczególną, ukierunkowaną na przyszłość, naukową nadzieją jednostki, w której mogą uzyskać zatrudnienie w charakterze nauczycieli akademickich.

• Kierunki badawcze. W tym podrozdziale przedstawiono najważniejsze, najbardziej charakterystyczne dla danej jednostki, kwestie badawcze rozwiązywane poprzez realizację wielorakich tematów. Stanowią one swoistą panoramę osiągnięć badawczych jednostki.

• Wykaz publikacji. Zaprezentowano w nich rozprawy naukowe najbardziej charakterystyczne dla danej jednostki w całej jej historii.

• Stopnie i tytuły naukowe. W tej części pracy podano tytuły prac stanowiące podstawę nadania stopni naukowych. Równocześnie zaznaczono datę nadania stopnia przez Radę Wydziału, do której należała jednostka. Ograniczenie się do podania roku stanowi rezultat trudności w zdobyciu pełniejszych informacji. W przypadku prac habilitacyjnych próbowano także zamieścić pełną ich bibliografię. Przy podawaniu tytułów naukowych uwzględniano obowiązujące w danym czasie przepisy prawa.

• Konferencje naukowe. Podrozdział ten stanowi rejestr aktywności naukowej pracowników danej jednostki, tak w sferze uczestnictwa jak i organizacji takich spotkań. Nie zawsze są to dane pełne, zwłaszcza w odniesieniu do konferencji, które miały miejsce w przeszłości.

• Działalność dydaktyczna. Skoncentrowana jest na czasach współczesnych. Odwoływanie się do przeszłości jest w tej kwestii mało uzasadnione. Plany studiów były bowiem jednolite, a wykładany przedmiot „uprawa łąk i pastwisk” był odzwierciedleniem dyscypliny naukowej i nazwy jednostki. Trwający postęp w prowadzeniu badań naukowych silnie wyodrębnia wiele przedmiotów komplementarnych wobec „łąkarstwa” i uzasadnia ich prowadzenie przez nauczycieli akademickich katedr i zakładów łąkarstwa. Takiemu działaniu sprzyja też samodzielność uczelni wyższych. Natomiast wyrazem odwołania się do przeszłości jest prezentacja wybranych publikacji książkowych jednostki, zwłaszcza podręczników akademickich.

• Współpraca z regionem. Łąkarstwo jest stosowaną dyscypliną naukową, toteż za słuszne uznano wprowadzenie takiego podrozdziału jako swoistej wizytówki osadzenia jednostki w realiach regionu, ukazującego formy transferu wyników badań do praktyki rolniczej.

• Biografie zmarłych łąkarzy. Zawężone zostały do nauczycieli akademickich.

Źródłem informacji o jednostkach były materiały o charakterze dokumentacyjnym, jakie znajdują się w ich zbiorach, w archiwach ich uczelni, a także wydziałowe bądź uczelniane wydawnictwa i informatory, korespondencja pracowników i ich ustne przekazy. Niekiedy zdobycie wiarygodnych informacji okazało się niemożliwe, z przyczyn obiektywnych, ale także subiektywnych. Autorzy opracowań wyrażają wdzięczność wszystkim osobom, które okazały pomoc w pozyskaniu i udostępnieniu danych źródłowych.

Autorom należy się wdzięczność i uznanie za wykonaną pracę. Autorzy przejmują także całkowitą odpowiedzialność za zakres treści i formę ich podania w opracowaniu.
Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Łąkarskiego oraz Komitet Naukowy tego stowarzyszenia składają podziękowania kierownikom katedr i zakładów łąkarstwa za konstruktywne podejście do propozycji stworzenia niniejszej monografii, a wszystkim Autorom za trud opracowania i cierpliwość w przygotowaniu tekstu i uzupełnianiu danych.

Wyślij pocztę do garmond@o2.pl z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web.
Copyright © 2007 Polskie Towarzystwo Łąkarskie
Ostatnia modyfikacja: 2014-07-27 12:45:54